رَحْمَتِكَ ما تُغْنِيهِ بِهِ عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاكَ».

مسأله 638- پس از رفتن كسانى كه تشييع جنازه كرده‌اند مستحب است ولىّ ميت يا كسى كه از طرف ولىّ اجازه دارد، دعاهايى را كه دستور داده شده، به ميت تلقين كند.

مسأله 639- بعد از دفن مستحب است صاحبان عزا را سر سلامتى دهند ولى اگر مدتى گذشته است كه به واسطه سر سلامتى دادن، مصيبت يادشان مى‌آيد، ترك آن بهتر است، و نيز مستحب است تا سه روز براى اهل خانه ميت غذا بفرستند و غذا خوردن نزد آنان و در منزلشان مكروه است.

مسأله 640- مستحب است انسان در مرگ خويشان، مخصوصاً در مرگ فرزند صبر كند و هر وقت ميت را ياد مى‌كند (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌) بگويد، و براى ميت قرآن بخواند و سر قبر پدر و مادر از خداوند حاجت بخواهد و قبر را محكم بسازد كه زود خراب نشود.

مسأله 641- جايز نيست انسان در مرگ كسى صورت و بدن را بخراشد و به خود لطمه بزند.

مسأله 642- پاره كردن يقه در مرگ غير پدر و برادر جايز نيست و احتياط واجب‌ [1] آن است كه در مصيبت آنان هم يقه پاره نكند.

مسأله 643- اگر زن در عزاى ميت صورت خود را بخراشد [2] يا موى خود را بكند، بايد يك بنده آزاد كند [3]، يا ده فقير را طعام دهد و يا آنها را بپوشاند و همچنين است اگر مرد در مرگ زن يا فرزند يقه يا لباس خود را پاره كند.

مسأله 644- احتياط واجب آن است كه در گريه بر ميت صدا را خيلى بلند نكنند.

[1] واجب نيست.

[2] بنابر اقوا اگر خون بيايد، و بنابر احتياط واجب اگر نيايد.

[3] و اگر نتوانست كفاره بدهد سه روز روزه بگيرد و همچنين است در مرد.