گذشت، سرِ ده روز غسل نمايد، و اگر عادتش كمتر از ده روز است، در صورتى كه بداند پيش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز پاك مى‌شود، نبايد غسل كند و اگر احتمال دهد خون او از ده روز مى‌گذرد احتياط واجب آن است كه‌ [1] تا دو روز عبادت را ترك كند و بعد از دو روز تا روز دهم كارهاى استحاضه را به‌جا آورد و كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك نمايد. پس اگر پيش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز از خون پاك شد تمامش حيض است و اگر ده روز گذشت، بايد عادت خود را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و عبادت‌هايى را كه بعد از روزهاى عادت به‌جا نياورده قضا نمايد.

مسأله 513- اگر چند روز را حيض قرار دهد و عبادت نكند، بعد بفهمد حيض نبوده است، بايد نماز و روزه‌اى را كه در آن روزها به‌جا نياورده قضا نمايد. و اگر چند روز را به گمان اين كه حيض نيست عبادت كند، بعد بفهمد حيض بوده، چنانچه آن روزها را روزه گرفته بايد قضا نمايد.

نفاس‌

مسأله 514- از وقتى كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون مى‌آيد هر خونى كه زن مى‌بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، نفساء مى‌گويند.

مسأله 515- خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى‌بيند نفاس نيست.

مسأله 516- لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر خون بسته‌اى هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، يا چهار نفر قابله بگويند كه اگر در رحم مى‌ماند انسان مى‌شد، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.

[1] اين احتياط واجب نيست و مخير است تا ده روز عبادت را ترك كند يا عمل مستحاضه‌را به‌جا آورد و احتياط در ترك عبادت يك روز يا دو روز خيلى خوب است.