احكام‌

درباره تقليد

س 1- آيا در رساله‌هاى فتوايى حضرت آيت‌اللهى، عباراتى مانند «لايبعد، لايخلو عن قرب، لايخلو عن وجه» مقصود فتوى است يا نه؟ و اگر بعد از فتوى تعبير به لايترك الاحتياط شد آيا اين احتياط واجب است؟

ج‌ تعبيرات مزبور در مقام بيان فتوى است مگر آن كه قرينه برخلاف در بين باشد. و عبارت لايترك الاحتياط اگر در موردى بعد از بيان فتوى ذكر شود براى بيان تأكّد حسن احتياط است.

س 2- تقليد اغلب مؤمنين بدون تحقيق و تشخيص اعلم است، مثلا در ماه مبارك رمضان يك مُبلغى وارد دهى مى‌شود و به مردم فتواى مرجعى را مى‌گويد، و يا رسماً او را بين مردم معرفى مى‌كند، مردم هم بواسطه حسن نيت از او قبول مى‌كنند، آيا اين گونه تقليدها هم ثمرى دارد يا خير؟ و آيا لازم است بيدار نمودن آنها كه وظيفه چيست؟ يا چون تقليد از غير اعلم مى‌كنند و معلوم نيست مخالف با فتواى اعلم باشد اشكال ندارد؟

ج‌ حكم شرعى بايد بيان شود، لكن آگاه كردن اشخاص بالخصوص لازم نيست، و تقليد اگر از روى موازين شرعيه نباشد صحيح نيست.