احكام نِكاح يا ازدواج و زناشويى‌

بواسطه عقد ازدواج، زن به مرد حلال مى‌شود و آن بر دو قسم است: دائم و غيردائم. عقد دائم آن است كه مدت زناشويى در آن معين نشود و زنى را كه به اين قسم عقد مى‌كنند دائمه گويند. و عقد غيردائم آن است كه مدت زناشويى در آن معين شود، مثلًا زن را به مدت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه يا يك سال يا بيشتر عقد نمايند، و زنى را كه به اين قسم عقد كنند متعه و صيغه مى‌نامند.

احكام عقد

مسأله 2363- در زناشويى چه دائم و چه غيردائم، بايد صيغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد كافى نيست، و صيغه عقد را يا خود زن و مرد مى‌خوانند، يا ديگرى را وكيل مى‌كنند كه از طرف آنان بخواند.

مسأله 2364- وكيل لازم نيست مرد باشد، زن هم مى‌تواند براى خواندن صيغه عقد از طرف ديگرى وكيل شود.

مسأله 2365- زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنها صيغه را خوانده است، نمى‌توانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند، و گمان به اين كه وكيل صيغه را خوانده است كفايت نمى‌كند ولى اگر وكيل بگويد صيغه را خوانده‌ام كافى است.

مسأله 2366- اگر زنى كسى را وكيل كند كه مثلًا ده روزه او را به عقد مردى درآورد و ابتداى ده روز را معين نكند در صورتى كه از گفته زن معلوم شود كه به وكيل اختيار كامل داده آن وكيل مى‌تواند هر وقت كه بخواهد او را ده روز به عقد آن‌