مسأله 2350- اگر طلا و نقره را عاريه نمايد و شرط كند كه اگر تلف شود ضامن نباشد، چنانچه تلف شود ضامن نيست.

مسأله 2351- اگر عاريه دهنده بميرد، عاريه گيرنده بايد چيزى را كه عاريه كرده به ورثه او بدهد.

مسأله 2352- اگر عاريه دهنده طورى شود كه شرعاً نتواند در مال خود تصرف كند مثلًا ديوانه شود، عاريه كننده بايد مالى را كه عاريه كرده به ولىّ او بدهد.

مسأله 2353- كسى كه چيزى عاريه داده هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه عاريه كرده هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس دهد.

مسأله 2354- اگر ظرف طلا و نقره را براى زينت اطاق عاريه بدهند اشكال ندارد، ولى اگر براى استفاده حرام بدهند باطل است.

مسأله 2355- عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم آن، و عاريه دادن حيوان نر براى كشيدن بر ماده صحيح است.

مسأله 2356- اگر چيزى را كه عاريه كرده به مالك، يا وكيل يا ولىّ او بدهد و بعد آن چيز تلف شود، عاريه كننده ضامن نيست، و در غير اين صورت ضامن است اگرچه مثلًا آن را به جايى ببرد كه صاحبش معمولًا به آنجا مى‌برده مثلًا اسب را در اصطبلى كه صاحبش براى آن درست كرده ببندد.

مسأله 2357- اگر چيز نجس را براى استعمال خوردن و آشاميدن عاريه دهد، بايد نجس بودن آن را به كسى كه عاريه مى‌كند بگويد.

مسأله 2358- چيزى را كه عاريه كرده بدون اجازه صاحب آن نمى‌تواند به ديگرى اجاره، يا عاريه دهد.

مسأله 2359- اگر چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد، چنانچه كسى كه اول آن چيز را عاريه كرده بميرد يا ديوانه شود، عاريه دومى باطل نمى‌شود.

مسأله 2360- اگر بداند مالى را كه عاريه كرده غصبى است، بايد آن را به صاحبش برساند و نمى‌تواند به عاريه دهنده بدهد.