مسأله 1534- انسان مى‌تواند براى بعضى از كارهاى مستحبى مثل زيارت قبر پيغمبر و امامان عليهم السلام، از طرف زندگان اجير شود، و نيز مى‌تواند كار مستحبى را انجام دهد و ثواب آن را براى مردگان يا زندگان هديه نمايد.

مسأله 1535- كسى كه براى نماز قضاى ميت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را از روى تقليد صحيح بداند.

مسأله 1536- اجير بايد موقع نيت، ميت را معين نمايد. و لازم نيست اسم او را بداند. پس اگر نيت كند از طرف كسى نماز مى‌خوانم كه براى او اجير شده‌ام كافى است.

مسأله 1537- اجير بايد خود را به جاى ميت فرض كند و عبادتهاى او را قضا نمايد و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست.

مسأله 1538- بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند كه نماز را به صورت صحيح مى‌خواند.

مسأله 1539- كسى كه ديگرى را براى نمازهاى ميت اجير كرده اگر بفهمد كه عمل را به جا نياورده، يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرد.

مسأله 1540- هرگاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه اگرچه بگويد انجام داده‌ام، بايد دوباره اجير بگيرد. ولى اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، گرفتن اجير لازم نيست.

مسأله 1541- كسى را كه عذرى دارد و مثلًا نشسته نماز مى‌خواند نمى‌شود براى نمازهاى ميت اجير كرد، بلكه بنابر احتياط واجب بايد كسى را هم كه با تيمم يا جبيره نماز مى‌خواند اجير نكنند.

مسأله 1542- مرد براى زن و زن براى مرد مى‌تواند اجير شود و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز بايد به تكليف خود عمل نمايد.

مسأله 1543- لازم نيست قضاى نمازهاى ميت به ترتيب خوانده شود، اگر چه بدانند كه ميت ترتيب نمازهاى خود را مى‌دانسته.

مسأله 1544- اگر با اجير شرط كنند كه عمل را به طور مخصوصى انجام دهد، بايد همان طور به جا آورد. و اگر با او شرط نكنند، بايد در آن عمل به تكليف خود