مسأله 1206- اگر موقعى كه تشهد مى‌خواند، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را به جا آورده يا نه و در همان موقع يكى از شكهايى كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مى‌باشد، براى او پيش آيد مثلًا شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، به احتياط واجب بايد به دستور آن شك عمل كند و نمازش را هم دوباره بخواند.

مسأله 1207- اگر پيش از آن كه مشغول تشهد شود، يا در ركعتهايى كه تشهد ندارد پيش از ايستادن، شك كند كه دو سجده را به جا آورده يا نه، و در همان موقع يكى ازشكهايى كه بعد ازتمام شدن دوسجده صحيح است، برايش پيش آيد نمازش باطل است.

مسأله 1208- اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند و يادش بيايد كه دو سجده، يا يك سجده از ركعت پيش به جا نياورده نمازش باطل است.

مسأله 1209- اگر شك او از بين برود و شك ديگرى برايش پيش آيد، مثلًا اول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.

مسأله 1210- اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلًا بين دو و چهار شك كرده، يا بين سه و چهار، احتياط واجب آن است كه به دستور هر دو عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله 1211- اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكى براى او پيش آمده ولى نداند از شكهاى باطل بوده يا از شكهاى صحيح و اگر از شكهاى صحيح بوده كدام قسم آن بوده است بنابر احتياط واجب بايد به دستور شكهايى كه صحيح بوده و احتمال مى‌داده عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله 1212- كسى كه نشسته نماز مى‌خواند اگر شكى كند كه بايد براى آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد. بلكه اگر شكى كند كه بايد براى آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد.