يك گاو و در مرتبه سوم يك شتر، بلكه خالى از قوت نيست.

مسأله 25- اگر با دروغ جدال كند و كفّاره بدهد سپس براى مرتبه دوم جدال نمايد، بعيد نيست كه يك گوسفند واجب باشد نه يك گاو. و اگر دو بار جدال كند و يك گاو كفّاره دهد سپس بار ديگر جدال نمايد ظاهر اين است كه كفّاره‌اش يك گوسفند باشد و در همين فرض اگر دو بار جدال كند ظاهر اين است كه كفّاره‌اش يك گاو است نه يك شتر.

مسأله 26- اگر بيشتر از سه مرتبه با راستگويى جدال نمود بر او يك گوسفند است.

البته اگر بعد از سه مرتبه كفّاره بدهد سپس سه مرتبه (ديگر) و بيشتر جدال نمايد كفّاره ديگرى بر او واجب است. و اگر به دروغ ده مرتبه يا بيشتر جدال نمايد كفّاره‌اش يك شتر است اما اگر بعد از سه مرتبه يا بيشتر كفّاره بدهد سپس جدال نمايد كفّاره به ترتيب گذشته تكرار مى‌شود.

مسأله 27- در مقام ناچارى براى ثابت كردن حقى يا باطل كردن باطلى، قسم به لفظ جلاله و غير آن جايز است.

دوازدهم: كشتن جانوران بدن،

از قبيل شپش و كَكْ و مانند اين‌ها. و همچنين است حيواناتى كه در بدن ديگر حيوانات مى‌باشند. و انداختن آن‌ها از بدن و انتقال دادن آن‌ها از جايشان به جايى كه از آن مى‌افتند جايز نيست، بلكه احتياط (واجب) آن است كه آن‌ها را به جايى كه در معرض سقوط مى‌باشند انتقال ندهد؛ بلكه احوط أولى آن است كه آن‌ها را به جايى كه محل اوّلى‌شان بيشتر آن‌ها را حفظ مى‌كند انتقال ندهد. و بعيد نيست كه در كشتن آن‌ها كفّاره نباشد، ليكن احتياط (مستحب) آن است كه مشتى از طعام صدقه بدهد.

سيزدهم: انگشتر به دست كردن به جهت زينت؛

پس اگر براى استحباب يا خاصيتى كه در آن است باشد نه براى زينت، اشكالى در آن نيست. و احتياط (واجب) آن است كه حنا را براى زينت استعمال نكند، بلكه اگر در حنا زينت باشد احتياط (واجب) ترك آن است اگر چه قصد زينت را نداشته باشد، بلكه در اين دو صورت، حرمت، خالى از وجه نيست.

و اگر قبل از احرام براى زينت يا غير آن استعمال كرده باشد اشكالى در آن نيست و لو اينكه اثر آن در حال احرام باقى باشد. و در انگشتر به دست كردن و حنا بستن‌