بر او واجب است، اگر تا رمضان سال چهارم تأخير نيفتد.

مسأله 11- كفّاره چند روز قضاى يك يا چند رمضان را مى‌تواند به يك فقير بدهد و لازم نيست به هر فقير يك مدّ براى يك روز بپردازد.

مسأله 12- كسى كه روزه قضاى ماه رمضان را گرفته، اگر وقت آن تنگ نباشد، مى‌تواند قبل از ظهر افطار كند، اما بعد از ظهر حرام است، بلكه كفّاره واجب مى‌شود، اگر چه امساك بقيه روز واجب نيست و كفّاره در اينجا اطعام ده فقير است براى هر فقيرى يك مدّ و اگر نتواند، بايد سه روز روزه بگيرد.

مسأله 13- روزه مانند نماز است در اين جهت كه بر ولىّ ميّت واجب است آنچه را از ميّت فوت شده است قضا نمايد، البته اگر عمداً و از روى سركشى ترك كرده باشد، واجب نبودن قضاى آن بر ولىّ ميّت بعيد نيست، لكن احتياط آن است كه در اين صورت نيز واجب باشد، بلكه اين احتياط نبايد ترك شود، و لكن وجوب قضاى روزه ميّت بر ولىّ در جايى است كه فوت آن موجب قضا باشد، بنا بر اين اگر به واسطه عذرى روزه نگيرد و در بين ماه رمضان بميرد، يا مريض باشد و مرض او تا ماه رمضان آينده ادامه داشته باشد، قضا (بر ولىّ) واجب نيست، چون در اين صورت قضا ساقط مى‌شود و فرقى (در وجوب قضا بر ولىّ) بين اينكه ميّت ارثى كه قابل صدقه دادن از جانب او باشد بگذارد و يا نگذارد نيست. اگر چه در صورت اول احتياط (مستحب) آن است كه بين قضا كردن (ولىّ) و صدقه دادن از مال ميّت در صورت رضايت ورثه، جمع شود. و بعضى از فروع مربوط به اينجا در قضاى نماز گذشت.

اقسام روزه‌

روزه چهار قسم است: واجب و مستحب و مكروه و حرام، پس روزه واجب: روزه ماه رمضان و روزه كفّاره و روزه قضا و روزه عوض قربانى در حج و روزه سومين روز اعتكاف و روزه نذر و عهد و يمين است، اگر چه به حساب آوردن روزه نذر و عهد و يمين جزء روزه واجب از روى مسامحه است.