اگر چه بنابر اقوى اين ضميمه مستحب است. و اگر صيغه اول را گفته باشد، صيغه دوم، جزء مستحب نماز مى‌شود و در صورتى كه صيغه اول را نگفته باشد، صيغه دوم ظاهراً جزء واجب نماز مى‌باشد، و اكتفا كردن به صيغه دوم، بلكه اكتفا نمودن به صيغه اول هم جايز است، اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه به صيغه اول «السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى‌ عِبادِ اللَّهِ الصَّالِحينَ» اكتفا ننمايد. و اما «السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ» از دنباله‌هاى تشهد است كه با آن، كارهاى منافى نماز، جايز نمى‌شود و ترك آن- نه عمداً و نه سهواً- نماز را باطل نمى‌كند، لكن احتياط (مستحب) آن است كه آن را ترك نكند، همان طور كه احتياط (مستحب) آن است كه با مقدم داشتن صيغه اول «السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى‌ عِبادِ اللَّهِ الصّالِحِينَ» بين دو صيغه جمع كند، (هر دو سلام را به ترتيب بگويد).

مسأله 2- در هر دو صيغه سلام، عربى بودن و اعراب (صحيح) واجب است و در صورتى كه (صحيح هيچ يك از آن دو را) نداند، واجب است يكى از آن دو را ياد بگيرد، چنان كه با طمأنينه نشستن در حال سلام، واجب است و در حال سلام، تورك (كه روى ران چپ بنشيند و روى پاى راست را روى كف پاى چپ قرار دهد) مستحب است.

[دهم‌] ترتيب‌

مسأله- در كارهاى نماز، ترتيب واجب است، بنا بر اين واجب است مقدّم داشتن تكبيرة الاحرام بر قرائت، و حمد بر سوره، و سوره بر ركوع، و ركوع بر سجده، و به همين منوال، پس كسى كه نماز بخواند در حالى كه چيز مقدم را عمداً عقب‌تر بيندازد و يا بر عكس، نمازش باطل است و همچنين است اگر سهواً ركنى را بر ركن ديگر مقدّم بدارد، اما اگر سهواً ركنى را بر چيزى كه ركن نيست مقدّم نمايد، مانند آن‌كه قبل از قرائت ركوع نمايد، اشكالى ندارد و بايد نمازش را ادامه دهد و همچنين است اگر سهواً چيزى را كه ركن نيست، بر ركن مقدّم نمايد، مثل آن‌كه تشهد را قبل از دو سجده بخواند اشكالى ندارد، لكن اگر تدارك آن ممكن باشد (و ركن زياد نشود) بايد برگردد به طورى كه ترتيب حاصل شود و نمازش صحيح است، چنان كه اگر سهواً كارى را كه ركن نيست بر غير ركن مقدّم نمايد اشكالى ندارد، پس در اين صورت هم اگر ممكن باشد برمى‌گردد