مسأله 9- بعد از آن‌كه سر از ركوع برداشت و راست ايستاد، مستحب است براى رفتن به سجده تكبير بگويد و مستحب است براى سر برداشتن از سجده تكبير بگويد و مستحب است وقتى كه به طرف سجده خم مى‌شود، اول دست‌هايش را بر زمين قرار دهد و تمام پيشانى را بر آنچه كه سجده بر آن صحيح است بگذارد و بينى خود را بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد به طورى كه گذاشتن بر آنچه سجده بر آن صحيح است بر آن صدق كند و احتياط (مستحب) آن است كه اين عمل را ترك نكند و همچنين مستحب است جاى پيشانى را با موقفش (يعنى جاى زانوها و انگشتان) بلكه با جاى همه مواضع سجده مساوى بنمايد و كف دست‌ها را بگشايد در حالى كه انگشتان آن‌ها- حتى شست- به هم چسبيده باشد و دو دست را مقابل گوش‌ها، رو به قبله قرار دهد و در حال سجده تجافى نمايد؛ يعنى شكم را از زمين بالا بگيرد و همچنين مستحب است براى خودش بال قرار دهد به اين ترتيب كه آرنج‌ها را از زمين بلند كرده ميان بازوان و پهلوهايش فاصله اندازد و دستانش را از بدنش دور نموده دستانش را مانند دو بال قرار دهد و مستحب است دعاهايى را كه روايت شده است، پيش از شروع در ذكر و پس از سر برداشتن از سجده اول بخواند و تسبيح كبرى را انتخاب و آن را تكرار نمايد و بر شماره طاق ختم كند و در سجده و يا در سجده آخر، براى آنچه از حاجات دنيا و آخرتش مى‌خواهد، مخصوصاً در طلب روزى حلال دعا كند، به اينكه بگويد: «يا خَيْرَ الْمَسْئُولينَ و يا خَيْرَ الْمُعْطينَ ارْزُقْنى وَ ارْزُقْ عَيالى مِنْ فَضْلِكَ فَانَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيم» و مستحب است به طور تورك بين دو سجده و بعد از آن‌ها بنشيند؛ يعنى روى ران چپ بنشيند در حالى كه پشت قدم راستش را به كف قدم چپش قرار داده باشد، و ميان دو سجده بگويد: «استغفر اللَّه ربّى و اتوب اليه» و هر دو دست را هنگام نشستن روى ران‌ها قرار دهد- دست راست روى ران راست و دست چپ روى ران چپ- و بعد از سر برداشتن از سجده دوم، قبل از آن‌كه بايستد با آرامش بدن بنشيند و اين نشستن را جلسه استراحت مى‌گويند و احتياط لازم آن است كه آن را ترك نكند و مستحب است در وقتى كه خواست بلند شود بگويد: «بحول اللَّه و قوّته اقوم و اقعد» و هنگام بلند شدن تكيه بر دست‌هايش نمايد بدون آن‌كه آن‌ها را بسته باشد بلكه آن‌ها را بر زمين باز نمايد.