تكبير پنجم احتياج دارد و به همين منوال. و در وقت تكبير گفتن، بايد راست ايستاده باشد، پس اگر عمداً يا سهواً آن را ترك نمايد نماز باطل مى‌شود، بلكه بايد از باب مقدّمه، قبل از گفتن تكبير، راست بايستد و فرقى هم بين مأمومى كه در حال ركوع امام، به نماز جماعت رسيده و غير او نيست، بلكه براى آن‌كه يقين كند تكبير به طور كامل در حال ايستادن و با قامت راست گفته شده، سزاوار است مختصرى صبر كند. و احتياط (واجب) آن است كه استقرار در هنگام ايستادن مانند خود ايستادن است كه نماز با ترك آن چه عمداً و چه سهواً باطل مى‌شود. بنا بر اين اگر سهواً استقرار را ترك كند، بايد احتياطاً كارى كه نماز را باطل مى‌كند انجام دهد و با حالت استقرار، تكبير را (دوباره) بگويد و احتياط بيشتر آن است كه همان نماز را تمام كند، سپس نماز را با تكبير گفتن در حالت استقرار اعاده نمايد.

مسأله 1- احتياط (واجب) آن است كه تكبيرة الاحرام را به دعاى قبل از آن متّصل نكند كه در نتيجه، همزه «اللَّه» حذف گردد. و ظاهر آن است كه تكبيرة الاحرام را مى‌توان به ما بعدش مثل «اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم» و بسم اللَّه الرحمن الرحيم وصل كرده و اعراب «راء» را (كه ضمّه است) ظاهر نمود و احتياط (مستحب) آن است كه اين (اتصال به ما بعد) را هم ترك كند، همچنان كه احتياط (مستحب) آن است كه «لام» و «راء» با «تفخيم» ادا شوند، هرچند بنابر اقوى، ترك تفخيم جايز است.

مسأله 2- مستحب است، شش تكبير بر تكبيرة الاحرام افزوده شود، يا قبل از تكبيرة الاحرام يا بعد از آن و يا برخى قبل و برخى ديگر بعد از آن، و احتياط همان صورت اول است (كه همه قبل از تكبيرة الاحرام باشند) بنا بر اين هفتمين تكبير را تكبيرة الاحرام قرار مى‌دهد. و افضل آن است كه سه تكبير را پشت سر هم گفته، سپس بگويد: «اللَّهُمَّ، أنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ، لا إلهَ إلَّا أنْتَ، سُبْحانَكَ، انّى‌ ظَلَمْتُ نَفْسى‌ فَاغْفِرْ لى‌ ذَنْبي انَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ الّا انْتَ» سپس دو تكبير بگويد و پس از آن‌ها بگويد: «لَبَّيْكَ وَ سَعْدَيْكَ وَ الْخَيْرُ فى‌ يَدَيْكَ وَ الشَّرُّ لَيْسَ الَيْكَ وَ الْمَهْدىُّ مَنْ هَدَيْتَ، لا مَلْجَأَ مِنْكَ الّا الَيْكَ، سُبْحانَكَ وَ حَنانَيْكَ، تَبارَكْتَ وَ تَعالَيتَ، سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ» سپس دو تكبير ديگر بگويد سپس بگويد: «وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذى‌ فَطَرَ السَّمَاواتِ وَ الْارْضَ، عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ، حَنيفاً مُسْلِماً وَ ما أَنَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ، انَّ صَلاتِي وَ نُسُكى‌ وَ مَحْياىَ وَ مَماتى‌ للَّه رَبِّ الْعالَمينَ، لا شَريكَ لَهُ وَ بِذلِكَ امِرْتُ وَ أنَا مِنَ الْمُسْلِمينَ» و پس از آن «اعوذ باللَّه من الشيطان الرَّجيم» گفته و قرائت را شروع كند.