رو به قبله بودن و غيره رعايت شود. تمام آنچه گفته شد در حال اختيار است، اما در صورت ناچارى مى‌تواند در حال راه رفتن و روى چهارپا و كشتى‌اى كه داراى استقرار نيست و مانند اين‌ها نماز بخواند و هر اندازه كه مى‌تواند بايد رعايت قبله را بنمايد و هر وقت كه مركبش از قبله انحراف پيدا كرد، نمازگزار حتى الامكان بايد خود را رو به قبله نمايد و اگر فقط براى گفتن تكبيرة الاحرام مى‌تواند رو به قبله باشد به همان اكتفا مى‌نمايد و اگر اصلًا نتواند خود را رو به قبله كند رو به قبله بودن ساقط مى‌شود، ليكن بايد الاقرب فالاقرب به قبله را رعايت كرده (رو به نزديك‌ترين طرف به قبله نماز بخواند) و همچنين نسبت به هر چيز ديگرى غير از قبله نيز كه در نماز واجب است بايد چنين كند، بنا بر اين هر واجبى را به مقدار ممكن به جا آورده و يا آنچه كه بدل آن است به جا مى‌آورد و آنچه را كه از روى ضرورت نمى‌تواند به جا آورد ساقط مى‌شود.

مسأله 16- خواندن نماز در مساجد، مستحب است، بلكه بدون عذر- مانند باران- در مسجد حاضر نشدن مخصوصاً براى همسايه مسجد مكروه است، حتى در حديث آمده است: «براى همسايه مسجد نماز نيست مگر در مسجد». و بافضيلت‌ترين مساجد مسجد الحرام سپس مسجد النبى صلى الله عليه و آله و سلم سپس مسجد كوفه و مسجد الاقصى سپس مسجد جامع سپس مسجد قبيله و پس از آن مسجد بازار است. و براى زنان افضل آن است كه در اتاق‌هايشان نماز بخوانند و بافضيلت‌تر اين است كه در اتاق اندرونى (پستو) نماز بخوانند، و همچنين خواندن نماز در حرم ائمه عليهم السلام خصوصاً حرم شريف امير المؤمنين عليه السلام و حائر شريف ابا عبد الله الحسين عليه السلام مستحب است.

مسأله 17- تعطيل گذاشتن مسجد مكروه است و در حديث آمده است كه مسجد يكى از سه شكايت كننده‌اى است كه روز قيامت به خداوند عزّ و جلّ شكايت مى‌برند و دوتاى ديگر عالمى است بين نادان‌ها و قرآنى است كه گرد و غبار روى آن را گرفته و خوانده نمى‌شود و در حديث آمده است: «كسى كه به سوى مسجدى از مساجد خدا برود براى او در برابر هر قدمى كه برمى‌دارد تا هنگامى كه به منزلش برگردد ده حسنه مى‌باشد و از او ده سيئه محو مى‌شود و ده درجه ترفيع مى‌يابد».