على الأقوى صفت عدالت با ارتكاب گناه صغيره زائل مى‌شود، در حالى كه در قسمت شرائط مفتى و قاضى احتياط واجب شده است. لطفا توضيح دهيد.

ج‌

- احتياط است.

س 517

- اگر فردى را بشناسيم كه قبلا گناه كبيره‌اى مرتكب شده و اكنون واقعا نادم و متديّن و پايبند به مسائل شرعى شده و گناه كبيره انجام نمى‌دهد، آيا به چنين شخصى مى‌توان اقتدا نمود؟

ج‌

- اگر احراز كنيد كه عادل شده است اشكال ندارد.

س 518

- كسى اين مطلب را مى‌داند كه عدالت در امام جماعت شرط است، ليكن نمى‌داند فلان عمل (كه در حقيقت مسقط عدالت است) مسقط عدالت است يا نه؛ مدتى بعد معلوم شد كه آن فعل مسقط عدالت بوده، نمازهايى كه تا كنون خوانده صحيح است يا خير؟

ج‌

- اگر احراز عدالت امام با يقين به صدور عمل مذكور از او، از اين جهت باشد كه جاهل به معناى عدالت است جماعت او صحيح نيست و چنانچه جاهل مقصّر باشد بايد احتياطا نماز را اعاده كند.

س 519

- در نمازهاى جماعت كه شرط اساسى آن عادل بودن امام جماعت است اگر در جبهه‌ها به امامت يكى از برادران برپا شود تكليف چيست؟

ج‌

- اگر كسانى كه اقتدا مى‌كنند امام جماعت را عادل مى‌دانند اقتدا صحيح است.