تهران به استخدام دولت در آمده و زندگى مى‌نمايد، ايشان فاقد مسكن و ساير مستقلات در تهران مى‌باشد، ليكن قصد دارد در صورت تأمين آسايش و بالأخص با داشتن خانه مسكونى، هميشه در تهران بماند و چنانچه نتوانست خانه‌اى تهيه نمايد، به محلّ تولد خود منتقل و شهر خود را جهت سكونت اختيار نمايد، ضمنا اين شخص علاقه‌اى جزئى هم به زادگاه خويش دارد و تا كنون با آنجا قطع رابطه نكرده است؛ مع الوصف آيا تهران براى وى وطن اصلى محسوب مى‌شود يا محلّ تولد؟ متذكر مى‌شود: منزل فعلى وى تا محلّ كارش در يك منطقه يا محل قرار نگرفته و با هم در حدود دو كيلومتر فاصله دارند.

ج‌

- در فرض مرقوم در تهران حكم مسافر دارد و در وطن اصلى حكم وطن باقى است.

س 323

- كسانى كه از حضرتعالى تقليد مى‌كنند بفرمائيد هر كسى كه محل كارش در كارخانه ايران ناسيونال و منزلش در تهران است و از درب منزل تا محل كار حدود 30 كيلومتر فاصله داشته باشد و از آخر تهران حدود 15 كيلومتر و كمتر تا محل كار، آيا اينطور افراد مى‌توانند محل كار خود را وطن قرار دهند- با توجه به اين موضوع كه در مدت 24 ساعت بيشتر اوقات خود را در كارخانه مى‌گذرانند- و پيرو آن نماز را درست بخوانند و روزه بگيرند؟

ج‌

- محلى كه محل سكونت دائم قرار داده ميشود وطن است و تنها با محل كار بودن وطن نميشود.

س 324

- فردى كه تهران را وطن خود قرار داده است آيا تمام شهر تهران‌