- آنچه بر خلاف فتوى عمل شده و معلوم است بايد قضا شود.
س 190
- اين جانب از سال 1353 تا 1356، تقريبا به مدّت سه سال در تهران (براى تحصيل) اقامت داشتهام، امّا با توجه به عدم آگاهى از فتواى حضرت امام مبنى بر قصر نماز مسافر در شهرهاى كبيره، اين جانب با قصد ده روز اقامت، كليه نمازهاى خود را تمام خواندهام، خواهشمند است تكليف مرا روشن نماييد.
ج
- نمازهايى كه بر خلاف وظيفه عمل كردهايد بايد قضا شوند، بلى اگر در وقتى نماز خواندهايد كه تهران كبيره نبوده يا شك داريد، قضا لازم نيست.
س 191
- اگر كسى نمىدانسته كه نمازش را بايد چهار ركعتى بخواند و دو ركعتى خوانده و يا به جاى دو ركعتى چهار ركعتى خوانده (مثلا به اين دليل كه از مسأله بلاد كبيره مطلع نبوده است) آيا قضاى نمازها بر وى واجب است؟ در صورتى كه قبلا مقلّد مرجع ديگرى بوده چطور؟
ج
- در فرض مسأله بايد قضا نمايد مگر آنكه طبق تقليد صحيح عمل شده باشد.
اين جانب در ماه مبارك رمضان با توجه به تحقيقى كه كردم، يقين حاصل كردم كه مسافت رفت و برگشت منزل تا محل كار كمتر از هشت فرسخ شرعى است لذا روزههاى خويش را گرفتم و نماز را نيز تمام خواندم