ج‌

- اگر سه شك در آن بكند، كثير الشك است.

س 160

- اگر كسى احتمال دهد (يا برايش يقينى باشد) كه در اثر توجه به شكيات در نماز، كثير الشّك مى‌شود، آيا مى‌تواند براى جلوگيرى از آن، قبل از كثير الشك شدن، به شكش اعتنا نكند؟

ج‌

- اگر كثير الشّك نشده بايد به وظيفه شك عمل كند.

س 161

- در رساله‌هاى عمليه آمده است كه كثير الشك كسى است كه در يك نماز سه مرتبه شك كند يا در سه نماز پشت سر هم شك كند، آيا اين مسأله در مورد يك شك است (مثلا سه بار در يك نماز شك كند كه يك سجده بجا آورده يا دو سجده) يا اين كه شامل هر شكى (كه سه بار در يك نماز يا در سه نماز پشت سر هم باشد)، مى‌شود؟

ج‌

- در صورت اختلاف متعلّق شك نيز كثير الشك صادق است.

س 162

- بر اثر كمى حافظه و ناراحتى‌هاى جسمى و روحى و خانوادگى، كثير الشك شده‌ام و در نمازها زياد حواسم پرت مى‌شود، هر چه مسائل مربوط به شكيات را مى‌خوانم زود فراموشم مى‌شود، به همين جهت تا كنون به شكيّات كمتر اعتنا كرده‌ام يا به «سجده سهو» اكتفا مى‌كنم؛ در حالى كه بارها نماز را تكرارى خوانده‌ام امّا بازهم حواسم پرت مى‌شود، تكليف چيست؟

ج‌

- شك كثير الشك اعتنا ندارد و نماز صحيح است.

س 163

- كسى كه در مورد ركعت اوّل و دوّم و همچنين سجده اوّل و دوّم؛