در ذيل قولى قونوى: «ما لَم يتَعَيَّنُ لَهُ اثَرٌ الخ» مىفرمايد: استاد عارف و كامل ما دام ظله فرمودند: اسم «مستأثر» همان ذات احديه مطلقه است، زيرا ذات با حيثيت تعين منشأ ظهور است بخلاف ذات مطلقه يعنى ذات بدون تعين، و اطلاق اسم بر آن كه اشعار به تعين دارد نحوى از مسامحه است و ظاهر از كلام شيخ «قونوى» و تقسيمش اسماء ذاتيه را باسمى كه حكم و اثرش تعين يافته و باسمى كه حكم و اثرش تعين نيافته، اين است كه «مستأثر» از اسماء ذاتيهاى است كه مظهرى از براى آن در عين و خارج نيست.
ولى نزد من يعنى امام بزرگوار تحقيقاً براى اسم «مستأثر» در عالم خارج اثر است النهاية اثر آن نيز مستأثر است، زيرا براى احديه ذاتيه با هر چيزى وجهه خاصى و ربط مخصوصى است كه همان سر وجودى ذات احدى است كه هيچكس جز خدايتعالى بدان علم ندارد چنانكه مىفرمايد:
«هيچ جنبندهاى نيست مگر آنكه او (خدايتعالى) ناصيه و زمام وجودش را در قبضه دارد» و «براى هر موجودى وجهه و غايتى است» فقط او (خدايتعالى) است كه غايات و اهداف هر يك را قرينشان مىگرداند. تدبر كن تا بدانى!
و همين موهبت الهى را امام رضوان الله عليه در تعليقه بر شرح فصوص