فصل 1

روايات راجع به اسم «مستأثر»

گوئى كه بناء انشاء اين طلايه بر اسم «مستأثر» بوده است و به همين لحاظ گفتيم «بيت الغزل» اين خطبه همين اسم مبارك است كه امام بزرگوار در اين مقطع از زمان، مقطعى كه عرفان الهى در نهايت درجه ركود است آن را در آغاز وصيتنامه خويش مطرح فرموده‌اند، و از زاويه فراموشى به عرصه انديشه در آورده است كه طبعاً جويندگان معرفت را به تصفّح و تفحّص از اين اسم مبارك در منابع اسلامى برمى‌انگيزد و به همين انگيزه است كه اين رساله نگاشته مى‌شود و در حدّ ميسور روايات مربوطه را نقل مى‌كنيم و به بحث و توضيح مى‌پردازيم:

«انًّ اسمَ اللّهِ الاعظَمَ على ثَلثَةٍ وَ سَبعينَ حَرفاً وَ انَّما كانَ عِندَ آصَفَ مِنها حَرفٌ واحدٌ فَتَكَلَّمَ بِهِ فَخَسَفَ بِالارضِ ما بَينَهُ وَ بَينَ سَريرِ بِلقيسَ حَتّى تَناوَلَ السَريرَ بِيَدِهِ ثُمَّ عادَتِ الارضِ كَما كانَت اسرَعَ مِن طَرفَةِ عَينٍ وَ نَحنُ عِندَنا مِنَ الاسمِ الاعظَمِ اثنانِ وَ سَبعُونَ حَرفاً، وَ حَرفٌ واحِدٌ عِندَ اللّهِ تَعالى استَأثَرَ بِهِ فى عِلمِ الغَيبَ عِندَهُ وَ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ الّا باللّهِ العَلىِ العَظيمِ». [1]

يعنى: «اسم اعظم خداى تعالى بر هفتاد و سه حرف استوار است و نزد آصف از اين حروف فقط يك حرف بوده كه بدان تكلم كرد پس زمين ما بين او و تخت بلقيس را فرو برد تا آنكه تخت را بدست خويش برگرفت، سپس زمين سريعتر از يك چشم بهم زدن بحال خود برگشت. و در نزد ما «اهل بيت» از

[1] اصول كافى، ج 1، ص 230، باب ما اعطى الائمّه عليهم السّلام من اسم الله الاعظم، روايت.