نامه [به آقاى روح اللَّه كمالوند (تقدير از همراهى در لغو لايحه انجمنهاى ايالتى و ولايتى)]

زمان: زمستان 1341 ه. ش./ 1382 ه. ق‌

مكان: قم‌

موضوع: تقدير از همراهى آقاى كمالوند در قيام عليه لايحه انجمنهاى ايالتى و ولايتى‌

مخاطب: كمالوند، روح اللَّه‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

به عرض عالى مى‌رساند، ان شاء اللَّه وجود مسعود در كمال سلامت و سعادت است‌

بحمد اللَّه تعالى در اين قضيه مسلمين پيشرفت نموده و براى روحانيت عظمت خاص پيدا شد. گرچه در مدتى كه بر ما گذشت بسيار تلخيها ديديم و رنج فراوان برديم و حقيقتهاى ناگوارى روشن شد [1] كه كاش نمى‌شد؛ لكن تلخيها را، اعلامِ لغو تصويبنامه، با همه لجاجت و سرسختى دولت و غيره محو كرد و اين جانب در خلال اين مدت كه به مطالعه شخصيات نيز مشغول بودم اعتراف مى‌كنم كه جنابعالى در صف اول واقع بوديد؛ «شكّر اللَّه سعيكم و جزاكم اللَّه عن الاسلام خير الجزاء». به اخلاص شما تبريك عرض مى‌كنم، لكن از بيدار شدن دشمن بايد بيمناك بود [2] و راه تدبيرى اتخاذ كرد كه لطمه‌اى وارد بياورند و جبران فضاحت خود را بخواهند بكنند؛ محتاج به همفكرى مثل جنابعالى هستيم. اميد است ان شاء اللَّه در وقت ملاقات مطالب را در ميان بگذاريم، بلكه راه صحيحى پيدا كنيم. و السلام عليكم.

روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[1] از آن جمله: عدم همراهى و سكوت برخى از آقايان در حوزه‌هاى علميه.

[2] صحت پيش‌بينى و نگرانى امام كمتر از يك ماه بعد، در حمله بى‌رحمانه مامورين رژيم شاه به مدرسه فيضيه 2 فروردين 1342) و كشتار مردم در جريان قيام 15 خرداد 42 آشكار گرديد.