پيشگفتار

بسم اللّه الرحمن الرحيم انسان شگفت‌آورترين و پيچيده‌ترين خلق خداست. موجودى كه علاوه بر غرائز طبيعى و حيوانى و واكنشهاى جسمانى داراى فطرت و شخصيتى روحانى است كه از ديگر موجودات زنده ممتاز گرديده است؛ موجودى كه مى‌انديشد، انتخاب مى‌كند و با تدبير عقلانى و تلاش جسمانى مشكلات را براى نيل به زندگى بهتر از پيش پاى خود برمى‌دارد و به موازات اين تلاش، تاريخ حيات خويش را مى‌سازد و بر معارف به ارث رسيده از پيشينيان مى‌افزايد و راه را براى تحولات سريعتر و تسلط بيشتر آيندگان بر طبيعت و كشف مجهولات هموار مى‌سازد. ولى افسوس كه در هياهوى كوششهاى آدمى براى نيل به اميال و مقاصد خويش و در غوغاى درگيرى انسان و طبيعت حقيقتى بس گرانبها به فراموشى سپرده مى‌شود و آن: نفس و جوهر شخصيت انسانى و به تعبيرى ديگر «خود انسان» و تربيت و تزكيه نفس و ساختن انسان متعالى است، انسانى كه خالق هستى او را اشرف مخلوقات لقب داده و مفسّرين واقعى وحى در باب شناختش فرموده‌اند: «من عرف نفسه فقد عرف ربّه».