محمّد (ص) فرستاده خداست و افرادي كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند پيوسته آن ها را در حال ركوع و سجود مي بيني در حالي كه همواره فضل خدا و رضاي او را مي طلبند نشانه آن ها در صورتشان از اثر سجده نمايان است اين وصف آنان در تورات و وصف آنان در انجيل است، همانند زراعتي كه جوانه هاي خود را خارج ساخته، سپس به تقويت آن پرداخته تا محكم شده و بر پاي خود ايستاده است و بقدري نموّ و رشد كرده كه زارعان را به شگفتي وامي دارد اين براي آن است كه كافران را به خشم آورد (ولي) كساني از آن ها را كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام داده اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظيمي داده است.
اين آيه شامل تمام ياران رسول خدا (ص) و از جمله خلفاي سه گانه مي شود و ثابت مي كند كه آن ها در برابر مشركان سخت گير و با مسلمانان مهربان بوده اند؛ حال چگونه مي توان پذيرفت كه حق علي بن ابوطالب را غصب كرده باشند، به خانه او هجوم آورده و حتي دختر رسول خدا را كتك زده باشند؛ تا جايي كه فرزندش محسن سقط شود؟!
آيا اين اتهماتي كه به خلفا مي زنيد، مخالف نص صريح قرآن كريم نيست؟