بهر تقدير قضا بر اين شد كه قلم تقرير به قدر قدر نوشتارى بنگارد تا اين سطور مقدمه اى براى آن باشد مكتوبى كه چند سال بر آن گذشته و آن نوزاد هم اكنون وارد پنجمين بهار خردسالى خود شده , با فرا رسيدن خزان كدام نقد و پائيز كدامين رد و يا تناقضى - در اثر تبدل راى نويسنده يا ديگران - دوران ربيع آن در تاريخ علم بسر رسد ! و از خاطره انديشوران محو شود و چون ساير آراء منعزل در زاويه نسيان منزوى گردد , يا به يارى حق با نسيم بهاران خجسته تاييد و شبنم تشييد و با فرا رسيدن راهيان كوى تثبيت و امدادگران وادى تمجيد به لطف و بالندگى و ثبات و تحكم نايل آيد

فصل يكم : ثبات و تحول فهم شريعت

آيا فهم بشر هماره خمار و غبار آلود است بطورى كه انديشه اى بشرى بى گرد خطا يافت نمى شود , يا آنكه در بين آراء انسانى ادراك هايى هست كه از گزند گرد سهو و نسيان مصون بوده و نشانه خليفه اللهى در آن مشهود مى باشد ؟ البته معصومان الهى كه اساسا خود مسير فيض دين اند و اصول و فروع شريعت توسط ايشان به ديگران مى رسد , كاملا مستثنى بوده و برتر از بحث كنونى اند گاهى گفته مى شود : خود دين حق , خالص , كامل , ثابت و مقدس است ولى فهم دينى برخلاف خود دين فاقد كمال هاى