یادداشتهای استاد مطهری، ج 1، ص: 493

ایمان به گفته های پیغمبر یا به آثار گناهان و واجبات

1. معمولًا ما وقتی که ایمان را معنا میکنیم، مثلًا میگوییم ایمان به اسلام یا قرآن پیغمبر این است که اعتقاد داریم که اسلام و قرآن و گفته پیغمبر حق است و از جانب خداست، و در این جهت نمیتوانیم بین یک نوع علاقه و عادت و تلقینی که در ما هست با ایمان و تصدیق حقیقی فرق بگذاریم بلکه بین اظهار سرسری و طوطی واری با ایمان واقعی فرق نمیگذاریم و یک سلسله اعمال و تظاهرات را که هزار نوع ریشه روحی دارد، اینها را دلیل بر ایمان میگیریم.

بهترین دلیل ایمان این است که ما به گفته پیغمبر ایمان داشته باشیم به این معنی که به اثر دستورهای پیغمبر ایمان داشته باشیم و واقعاً همان طوری که به یک طبیب و آثار گفتههای او ایمان داریم به آثار گفتههای پیغمبر ایمان داشته باشیم. بهطور مسلم واجب و حرام و مکروه و مستحب همه اثر دارند، گناهان را مخصوصاً بدانیم که اثر