یادداشتهای استاد مطهری، ج 1، ص: 490

ط. علم چراغ است و قدرت، و کارش روشن کردن و تسلط بخشیدن بر طبیعت است و کار ایمان مقصد دادن و هدف دادن.

ی. ایمان، مطلوب خلق کن و عشق آفرین است برخلاف علم.

یا. ایمان، احساس اتصال به جهان و پیوستگی.

یب. تأثیر ایمان در ساختن انسان از لحاظ تحت ضابطه درآوردن غرایز و اینکه از انسان طبیعی انسان اجتماعی میسازد.

یج. زیانهای تفکیک علم از ایمان. علم بیایمان افزون طلبیها ...

ایمان بیعلم تعصبها، جمودها، خشکیها.

ید. علم جهان را میسازد و ایمان انسان را.

یه. سخن جرج سارتن، سخن راسل.

یو. انسان بیایمان مذهبی یا غرق خودخواهی است و جهان را برای خود و دیگران جهنمی میسازد و یا موجودی است مردد و سرگردان و خودکشی کن.

یز. ایده پرستی غیر مذهبی برخلاف واقعیات محسوس جهان که انسان در روابط خود با جهان احساس میکند، زیرا آنچه انسان به حکم طبیعت احساس میکند خودپرستی است.

یح. ایمان مذهبی پیوندی است دوستانه میان انسان و جهان، برخلاف ایمان غیرمذهبی که نوعی بریدگی است

یادداشت شب شنبه دهم فروردین 53 ، آبادان - ضرورت ایمان

1. جای خالی ایمان، هیچ چیز جای او را پر نمیکند، تمثیل به نان در سر سفره یا آب در سر سفره که میگوییم هیچ چیزی جای نان را یا آب را نمیگیرد، یا گوشت.

2. جاهای خالی: بدبینی به جهان و نظام آن و بیهوده بودن خلقت و پوچی گرایی و هیچی ستایی، تاریکدلی و خود ناسازگاری و تمثیل به کسی که در زیرزمین تاریک مطلق به سر برد، ناامیدی و یأس مطلق و