یادداشتهای استاد مطهری، ج 1، ص: 30

شفقت و عدل و احسان و جانبداری از خیر و خوبی و سعادت خواهی واقعی برای بشریت و اینکه مصداق این آیه باشد:«لَقَدْ جائَکمْ رَسولٌ مِنْ أنْفُسِکمْ عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیکمْ ...»..

8. چه بدبخت است بشر که همیشه در منزل خودخواهی باشد و چه بدبختتر آن که عالم باشد ولی خودپرست و حیوان و اسیر پول و قدرت و زور.

چه بدبخت است انسان که در این جهان زندگی کند و با اینکه خود را عالم و عاقل میداند جهان را ابله و احمق و خطاکار بداند، به نظام احسن و اکمل و اتقنی قائل نباشد، مصداق «الَّذینَ اذا اصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ ...» نباشد، زبان حالش «فَصَبْرٌ جَمیلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعانُ عَلی ما تَصِفونَ» نباشد.

9. خلاصه سخن: رجوع شود به ورقه «هجرت معنوی»

آدمیت