نیست که قرآن کریم فقط زنان آزاد را مورد عنایت قرار دهد و از آزار کنیزان مسلمان چشم بپوشد. آنچه عجیب به نظر میرسد این است که مفسرانی که در اینجا چنین گفتهاند غالباً همانها هستند که در تفسیر سوره نور با کمال صراحت گفتهاند که پوشانیدن چهره و دو دست لازم نیست و آن را امر حَرَجی دانستهاند، از قبیل زمخشری و فخررازی. چطور شده است که این مفسران متوجه تناقض در سخن خود نشدهاند و ادعای منسوخیت آیه نور را همنکردهاند.

حقیقت این است که این مفسران تناقضی میان مفهوم آیه نور و آیه احزاب قائل نبودهاند. آیه نور را یک دستور کلی و همیشگی میدانستهاند خواه مزاحمتی در کار باشد یا نباشد ولی آیه سوره احزاب را مخصوص موردی میدانستهاند که زن آزاد یا مطلق زن مورد مزاحمت افراد ولگرد قرار میگرفته است.

نکتهای از آیه مورد بحث استفاده میشود و آن این است که افرادی که در کوچه هاو خیابانها مزاحم زنان میگردند از نظر قانون اسلام مستحق مجازات سخت و شدیدی میباشند. تنها مثلًا آنها را به کلانتری جلب کردن و تراشیدن سر آنها کافی نیست، بسیار سختتر باید مجازات شوند. قرآن میفرماید: «لَئِنْ لَمْ ینْتَهِ الْمُنافِقونَ وَالَّذینَ فی قُلوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفونَ فِی الْمَدینَةِ لَنُغْرِینَّک بِهِمْ ثُمَّ لا یجاوِرونَک فیها الّا قَلیلًا» یعنی اگر اینها دست از عمل زشت خود برندارند تو را فرمان میدهیم که به آنها حمله بری که دیگر جز اندکی در پناه تو نخواهند بود. حداقل آنچه از این آیه مفهوم میشود تبعید آنها از جامعه پاک اسلامی است. جامعه هر اندازه برای عفاف و پاکی احترام بیشتری قائل باشد برای خائنان مجازات شدیدتری قائل میشود، و عکس آن، برعکس.