بترس از تسویف. «تسویف» از ماده «سَوْفَ» است. سوف همین است که می‌گوییم «سَوْفَ اَقولُ» بعد از این می‌گویم، «سَوْفَ اَفْعَلُ» بعد از این می‌کنم. تسویف یعنی مرتب سَوْفَ سَوْفَ کردن، تأخیر انداختن که بعد از این، این کار را می‌کنم. وَ التَّسْویفَ بِاَمَلِک به خاطر اینکه آرزوهای زیادی داری، فرض می‌کنی که وقت و فرصت باقی است، مرتب سوف سوف می‌کنی؛ نه، تسویف نکن فَاِنَّک بِیوْمِک وَ لَسْتَ بِما بَعْدَهُ تو مال امروزت هستی نه مال فردایت؛ یعنی تو چه می‌دانی فردا هستی یا نیستی، زودتر به کار خودت مبادرت کن.