است! علی علیه السلام آن زمان را توصیف میکند:

ارْسَلَهُ عَلی حینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ طولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْامَمِ وَ اعْتِزامٍ مِنَ الْفِتَنِ وَ انْتِشارٍ مِنَ الْامورِ وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُروبِ، وَ الدُّنْیا کاسِفَةُ النّورِ، ظاهِرَةُ الْغُرورِ، عَلی حینِ اصْفِرارٍ مِنْ وَرَقِها وَ ایاسٍ مِنْ ثَمَرِها وَ اغْوِرارٍ مِنْ مائِها [1].

گمان نمیکنم مولوی قطعهای بهتر از این در وصف رسول اکرم گفته باشد. چه عالی گفته است! من همه آن را حفظ نیستم، چند بیتش را حفظ هستم، چون راجع به بعثت است برای شما عرض میکنم و عرایضم را خاتمه میدهم. قرآن دارد:یا ایهَا الْمُزَّمِّلُ.قُمِ اللَّیلَ الّا قَلیلًا [2]. در جای دیگر میفرماید:یا ایهَا الْمُدَّثِّرُ.قُمْ فَانْذِرْ [3]. میگوید:

[1] نهج البلاغه، خطبه 87

[2] مزّمّل/ 1 و 2

[3] مدّثّر/ 1 و 2

[4] الآن هم همین جور است. جهان جسمی است سرگردان، هوشش قرآن است.