بنیامیه از نظر علی علیه السلام

علی علیه السلام وقتی که راجع به بنیامیه اظهارنظر میکند میفرماید:

الا انَّ اخْوَفَ الْفِتَنِ عِنْدی عَلَیکمْ فِتْنَةُ بَنی امَیةَ فَإنَّها فِتْنَةٌ عَمْیاءُ مُظْلِمَةٌ عَمَّتْ خُطَّتُها وَ خَصَّتْ بَلِیتُها وَ اصابَ الْبَلاءُ مَنْ ابْصَرَ فیها وَ اخْطَأَ الْبَلاءُ مَنْ عَمِی عَنْها ... وَ لایزالُ بَلاؤُهُمْ حَتّی لایکونَ انْتِصارُ احَدِکمْ مِنْهُمْ الّا کانْتِصارِ الْعَبْدِ مِنْ رَبِّهِ وَ الصّاحِبِ مِنْ مُسْتَصْحِبِهِ [1].

علی میگوید بزرگترین فتنهای که من بعد از خودم میترسم و بیم آن را دارم فتنه بنیامیه است که آن فتنهای است کور و تاریک؛ یعنی مردم را در یک وضع مبهمی قرار میدهد که اصلًا چیزی را احساس نکنند و در تاریکی بسر ببرند. خُطّه اینها همه جا را فرا گرفته است اما بلای اینها اختصاص دارد به یک عده معین، اهل حقیقت، مخصوصاً هرکسی که در این میان بصیرت و بینشی داشته باشد. هر مغزی که در آن کوچکترین روشنایی سراغ بگیرند دیگر آن تن مالک آن سر نخواهد بود. من میبینم که در آینده بنیامیه وضع شما در مقابل آنها وضع ارباب و برده خواهد بود، با شما مانند بردگان رفتار میکنند.

[1]. نهجالبلاغه عبده، خطبه 89.