دو رکن آزادی

در این روز فرخنده که روز بعثت است پیغمبر اکرم وقتی که از کوه حرا به زیر آمد- با آن حالت اضطراب و هیجان؛ برای اولین بار بزرگترین موهبت الهی بر روحش وارد شده است- نزد خدیجه محبوب و عزیزش میآید، خدیجهای که اسباب دلگرمی او بود، و میفرماید: دَثِّرینی دَثِّرینی مرا در زیر یک جامه بپوشان. میپوشد.

میخواهد استراحتی کند، همان فرشتهای که در کوه حرا نازل شد دومرتبه آمد: یا ایهَا الْمُدَّثِّرُ. قُمْ فَانْذِرْ. وَ رَبَّک فَکبِّرْ. وَ ثِیابَک فَطَهِّرْ. وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ [1] ای آن که خودت را به یک پارچه پیچیدهای! قیام کن، برخیز، گذشت وقت راحت و استراحت وَ رَبَّک فَکبِّرْ. اولین ندایی که بلند کرد چه بود؟ قولوا لا الهَ الَّا اللَّهُ تُفْلِحوا. کلمه لا الهَ الَّا اللَّه یک مستثنیمنه است و یک مستثنی، یک نفی است و یک اثبات، یک نه است و یک بله، یک سلب است و یک ایجاب، یک فصل است و یک وصل، یک عصیان و تمرد است و یک تسلیم و انقیاد، ولی همه توأم با یکدیگر. لا اله الّا اللَّه معبودی و قابل پرستشی و قابل اطاعتی نیست، هیچ موجودی نیست که شایستگی این را داشته باشد که انسان در مقابل او کرنش و خضوع و خشوع کند و تسلیم باشد، ای انسان در مقابل همه چیز سربلند باش و پرخاشجو؛ ولی تسلیم و مُنقاد باش و انضباط داشته باش، در مقابل خدا.

این دو رکن آزادی است. ای انسان کافر باش و مؤمن باش. لا اکراهَ فِی الدّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی فَمَنْ یکفُرْ بِالطّاغوتِ وَ یؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَک

[1]. مدّثّر/ 1- 5.