بیرون شهر آمده بود و در آنجا کلاغی صدا کرد و او از این امر فال بد گرفت، بعد این رباعی را گفت:

دو حدیث

پیغمبر اکرم در کمال صراحت فرمود: رُفِعَ عَنْ امَّتِی الطِّیرَةُ در امت من تطیر و فال بد وجود ندارد. خود پیغمبر اکرم اشیاء را به فال نیک میگرفت و هرگز فال بد نمیزد و از فال بد منع میکرد. فرمود: اذا تَطَیرْتَ فَامْضِ وَ اذا حَسَدْتَ فَلاتَبْغِ هر وقت به دلت بد آمد، با آمدن چیزی دلت چرکین شد و تطیر زدی، اعتنا نکن، مخصوصاً برو. باز فرمود: لاتُعادُوا الْایامَ فَیعادیکمْ با ایام و روزگارها اعلام دشمنی نکنید که آنگاه آنها دشمن شما میشوند.

امام صادق فرمود: تطیر چیزی است که اگر سخت بگیری بر تو سخت میگیرد، چون وقتی سخت میگیری خودت هستی که بر خودت سخت میگیری، و اگر سست بگیری بر تو سست میگیرد؛ اگر اعتنا نکنی میبینی چیزی نبوده است. خیلی جمله عجیبی است!