حدیثی از امام سجّاد علیه السلام

این حدیث را از امام سجاد برای شما بخوانم، تعجب کنید: روزی امام سجاد (سلاماللَّه علیه) عبیداللَّه بن عباس بن علی پسر حضرت ابوالفضل العباس را دیدند؛ نوشتهاند: فَاسْتَعْبَرَ گریه کرد و اشکش جاری شد. عمویش اباالفضل و صحنه عاشورا و قضایای عاشورا به یادش آمد، اشکش جاری شد. بعد فرمود: چند روز بر پیغمبر بسیار سخت گذشت: یکی روز احد بود که عمویش حمزه به آن وضع شهید شد، دیگر روز موته بود که پسرعمویش جعفر شهید شد. هیچ روزی مثل روز حسین بر پیغمبر سخت نگذشت. بعد امام فرمود: سی هزار نفر در کربلا جمع شدند وَ کلٌّ یتَقَرَّبونَ الَی اللَّهِ بِدَمِهِ سی هزار نفر به قصد قربت، فرزند پیغمبر را کشتند. این شهادت امام سجاد است.

اگر یک چنین زمینهای نبود که پسر سعد در عصر تاسوعا وقتی میخواست شعار بدهد و مردم را بلند کند نمیگفت: «یا خَیلَ اللَّهِ ارْکبی وَ بِالْجَنَّةِ ابْشِری» لشگر خدا قیام کن، بشارت باد تو را به بهشت. وقتی که مقدس احمق بشود این جور از آب در میآید. یک عده قلیل منافق