5. درک لذتهای معنوی

فلسفه دیگر زهد این است که اگر انسان غرق در لذات مادی- حتی لذات حلال-

شود، در همین دنیا از لذات معنوی محروم میشود.

ما یک سلسله لذتهای معنوی داریم که معنویت ما را بالا میبرد. برای کسی که اهل تهجّد و نماز شب باشد، جزو صادقین و صابرین و مستغفرین بالاسحار باشد، نماز شب لذت و بهجت دارد. آن لذتی که یک نفر نمازشبخوان حقیقی و واقعی از نماز شب خودش میبرد، از آن اسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ اتوبُ الَیه ها میبرد، از آن الْعَفْو گفتنها و یاد کردن و دعا کردنهای حداقل چهل مؤمن میبرد، و آن لذتی را که از آن یا رَب یا رَب گفتنها میبرد هیچ وقت یک آدم عیاش که در کابارهها میگردد احساس نمیکند. لذت آن نماز شبخوان خیلی عمیقتر، نیرومندتر و نشاطبخشتر است.

اگر ما خودمان را غرق در لذات مادی دنیا کنیم، مثلًا سرشب بنشینیم دور هم و شروع کنیم به گفتن و خندیدن و فرضاً غیبت