بکنند. مثل باغی است که عده زیادی در کاشتن و پرورش دادن درختان آن سهم داشتهاند و حالا موقع میوه دهی و ثمر دادن آن است، هر کسی میگوید حالا که موقع میوه چیدن است پس سهم ما را هم بدهید.

ولی یک وقت هست که انقلابی آغاز شده و مرحلهای را طی کرده است و مراحلی را هنوز در پیش دارد و گروههایی هم در آن شرکت داشتهاند، اکثریتی و اقلیتی، و هنوز این انقلاب دارد جریان خودش را طی میکند، یک عده افرادی که با دیگران تا یک مرحله وحدت نظر داشتهاند از آن مرحله به آن طرف آنها مدعی هستند که این انقلاب را در فلان مسیر باید حرکت داد و برد و دیگران میگویند نه، این انقلاب در آن مسیر نباید برود بلکه در مسیر دیگری باید برود؛ یعنی در نقطه شروع، عده زیادی با یکدیگر بودهاند و تا یک منزل و یک مرحله که سقوط رژیم بوده است که رژیم باید سقوط کند همه وحدت نظر داشتهاند اما آیا انقلاب برای این بوده که فقط رژیم سقوط کند، همین قدر که رژیم سقوط کرد دیگر همه چیز درست است و انقلاب به ثمر و میوه نشسته است؟ یا نه، انقلاب دو جنبه دارد: جنبه ویران کنندگی، و جنبه مهمش جنبه سازندگی است که جامعه آینده چگونه و روی چه الگویی و با چه مدل و سیستمی باید ساخته شود. وقتی که به مرحله اول رسیدیم که مرحله سقوط رژیم است عدهای فورا میگویند که این سیر و جریان را در فلان مسیر باید انداخت، از آنجا باید رفت و یک عده دیگر (من به اکثریت و اقلیت کار ندارم) میگویند این انقلاب را در این مسیر دیگر، این مسیری که من میگویم باید هدایت کرد.

اینجا دیگر مسئله سهم داشتن مطرح نیست. انقلاب تجزیه بردار نیست که بگوییم یک قسمتش را به شما میدهیم یک قسمتش را به دیگری. راه و مسیر است، قافلهای است که حرکت کرده، این قافله یا از این راه باید برود یا از آن راه.

قافله این انقلاب یا باید مثلا در مسیر اسلامی حرکت کند یا باید بکلی راه خودش را عوض کند و از راه دیگری برود، مثلا در مسیر کمونیستی حرکت کند. در این مرحله جای این بحث نیست که بگوییم آنهایی که از اول نظریات کمونیستی داشتهاند و تا مرحله سقوط رژیم سهمی دارند (حالا درصدش را کاری ندارم) سهمشان را بدهید.

انقلاب نهر آب نیست که بگوییم نهر آبی بوده، میآمده، تا اینجا که آمده در یکمسیر آمده، از اینجا جویی را جدا کنیم و به اینها بدهیم تا برای زمین خودشان ببرند؛