آیندۀ انقلاب اسلامی ایران، ص : 1 83

روحانیت و انقلاب اسلامی

امشب در نظر دارم درباره روحانیت و انقلاب اسلامی ایران بحث کنم. این مسئله از دو جنبه قابل بحث است؛ یکی مربوط به گذشته و آن این که روحانیت در این انقلاب چه سهمی داشته و چطور شده که به قول بعضی از آقایان، روحانیت اینچنین انقلابی شد و انقلابی از کار درآمد، و دیگر درباره نقش روحانیت در آینده انقلاب اسلامی ایران.

بحث امشب بیشتر ناظر به قسمت دوم خواهد بود. درباره قسمت اول گروههای به اصطلاح چپ، چه آنهایی که در اظهار عقاید خود صریح هستند و رک و بیپرده سخن میگویند و چه آنهایی که یک پوشش اسلامی بر روی افکار خود کشیدهاند، در نوشتهها و نشریهها و جزوات خود مینوشتند که امکان ندارد روحانیت انقلابی شود زیرا بر اساس اصول مارکسیسم- که البته دسته دوم میگفتند بر اساس اصول قرآنی- انقلاب از ناحیه طبقه محروم و به دلیل محرومیت آنها علیه طبقه مرفه و حاکم انجام میگیرد. بر اساس همین بینش، آنها عقیده داشتند که امکان ندارد از ناحیه گروههای وابسته به طبقه حاکم انقلاب صورت گیرد و از آنجا که روحانیت در طول تاریخ وابسته به طبقه حاکم بوده است نمیتواند علیه همین طبقه انقلاب کند و اگر امروز میبینید که روحانیت روحیه انقلابی به خود گرفته، اینصرفا دسیسه طبقه حاکم برای حفظ موجودیت خودش است. در واقع این طبقه حاکم است که در گوش روحانیت خوانده است که: چهره انقلابی به خود بگیر تا به موقع