آیندۀ انقلاب اسلامی ایران، ص : 1 66

گرفتن، یک شلم شوربا و یک معجون شلهقلمکار درست کردن، ما به استقلال مکتبی نمیرسیم و اگر چنین کنیم محکوم به فنا هستیم. این یک اعلام خطر بزرگی است که من میکنم. ما اگر مکتب مستقل نمیداشتیم میگفتیم چارهای نداریم، یا به این گروه ملحق شویم یا به آن گروه و یا معجونی درست میکنیم. ولی ما مکتب مستقل داریم. این خودباختگی را باید از دست بدهیم.

مثلا یک نفر شیفته منطق دیالکتیک است. تازه درست هم منطق دیالکتیک را درک نمیکند. چون خیلی شیفته آن است، دو سه کلمهای نفهمیده و ندانسته از گوشه و کنار پیدا کرده و میگوید منطق اسلام همان منطق دیالکتیک است، اسلام تابع منطق دیالکتیک است. نمیداند که هر اصل منطق دیالکتیک جداگانه معنویت و دین را نفی میکند.

میبیند در دنیا مُد شده که بگویند زیربنا اقتصاد است. میگوید در اسلام هم زیربنا اقتصاد است، میبینید پیغمبر فرمود: مَنْ لا مَعاشَ لَهُ لا مَعادَ لَهُ. اسلام هم گفته زیربنا اقتصاد است. نمیداند که «زیربنا اقتصاد است» معنایش این است که ای معنویت برو، ای دین برو. از روی نادانی و نفهمی این حرف را میزند.

میبیند در دنیای امروز معمول است، مُد شده، علامت تجدد است، علامت روشنفکری است که با مالکیت به طور کلی مبارزه شود و بگویند مالکیت اختصاصی نباید وجود داشته باشد؛ میگوید اسلام هم اصلا منکر مالکیت اختصاصی است. من نمیگویم سوء نیتی در کار هست یا در کار نیست ولی اگر عملی خطر داشته باشد این دیگر ربطی ندارد به این که ما سوء نیت داشته باشیم یا نداشته باشیم. اگر کسی ندانسته بیاید بنزین در یک ساختمان بریزد و بعد یک کبریت بکشد، ممکن است آن کبریتی که میکشد میخواهد سیگار خودش را آتش بزند ولی وقتی که فضا پر از گاز قابل اشتعال باشد مشتعل میشود ولو او سوء نیت نداشته باشد و خودش هم در این آتش بسوزد. بالاخره وقتی که فضا پر از گاز قابل اشتعال است کبریت که زدی مشتعل میشود، میخواهد تو سوء نیت داشته باشی یاسوء نیت نداشته باشی.

این است که من روی مسئله استقلال خیلی تکیه میکنم، استقلال سیاسی، استقلال اقتصادی، استقلال فرهنگی و بالخصوص روی استقلال فرهنگی و در استقلال فرهنگی بالاخص روی استقلال مکتبی زیاد تکیه دارم.