3. مکتب و ایدئولوژی

و ممکن است انقلابی شکل دیگر و بلکه ماهیت دیگر داشته باشد که این بالاتر و انسانیتر و مترقیتر است و این است که انقلاب اسلامی ایران را در میان انقلابهای جهان بیرقیب و بینظیر کرده است و آن را در ردیف انقلابهایی که به وسیله پیغمبران به وجود میآید قرار داده، یعنی انقلابی پیامبرانه. آن چیست؟ این که انقلابی ریشه در ایدئولوژی یک قوم داشته باشد، یعنی مردمی از آن جهت قیام و انقلاب میکنند که دارای یک مکتباند یعنی دارای یک طرح برای زندگی بشرند؛ معتقدند که بشریت اگر بخواهد به سعادت برسد باید شناختش درباره جهان اینچنین باشد، نظام فکریاش اینچنین باشد، نظام سیاسیاش اینچنین باشد، نظام اخلاقیاش اینچنین باشد، نظام اقتصادیاش اینچنین باشد، نظام خانوادگیاش اینچنین باشد، و سایر نظاماتش؛ ملتی هستند رها شده از وابستگیهای مادی و وابسته به یک ایمان و یک مکتب و یک ایدئولوژی. به آینده نگاه میکند، به انسانیت میاندیشد نه به خودش فقط. حتی فکر میکند که من هم اگر کشته شدم باکی نیست، من که برای شکم خودم قیام نمیکنم، برای آزادی خودم قیام نمیکنم، من میخواهم کاری بکنم ولو صد سال دیگر بشریت به آن برسد. من میخواهم یک ایمان، یک عقیده، یک مکتب در روی زمین استقرار پیدا کند. به تعبیر قرآن: وَ نُمَکنَ لَهُمْ فِی الْارْضِ [1]. دینشان در روی زمین جایگزین شود؛ فکر، عقیده، ایده و ایدهآلشان استقرار پیدا کند. من نبودم باکی نیست، آن فکر و عقیده باید در عالم باقی بماند. اگر قیام و انقلابی و نارضایتیهایی و هجومها و تعرضهایی ریشه در مسائل فکری و اعتقادی و مکتبی و مسائلی که مربوط به پیاده کردن یک طرح در زندگی بشر است داشته باشد، این عالیترین و بالاترین نوع انقلاب است.

[1]. قصص/ 6.