غیبت نکنیم ... [1]دومین درجه:مالک خاطرات نفس بودن

تازه من تا این درجه گفتم. یک درجه برویم بالاتر، مالک خاطرات نفس خودمان، خاطرات ضمیر خودمان [باشیم.] این مسئله را کاملًا توجه بفرمایید. همانهایی از ما که مالک چشم خودمان هستیم، مالک زبان خودمان هستیم، ارادهمان قوی است، مالک دست خودمان هستیم، مالک پای خودمان هستیم، مالک شهوت خودمان هستیم، مالک عصبانیت خودمان هستیم، مالک یک موضوعی نیستیم؛ هیچ کدام از همین افرادی که اینجا نشستهایم (شاید در اینجا اولیاء اللَّه باشند، من نمیدانم) مالک خاطرات ذهنی و خاطرات نفسانی خودمان نیستیم. یعنی چه؟ یعنی این تداعی معانیای که در ذهن ما رخ میدهد بدون اینکه اختیارش دست ما باشد. از این شاخ میرود به آن شاخ، از آن شاخ میرود به آن شاخ، ... قوه خیال ما حکم یک گنجشک را دارد. گنجشک را بالای درخت دیدهاید، میرود روی این شاخه، فوراً میرود روی شاخه دیگر و باز میپرد روی شاخه دیگر. قوه خیال ما دائماً از این شاخه به آن شاخه میپرد. به ما میگویند خواهش میکنم ده دقیقه تمرکز ذهن برای خودت ایجاد کن که فقط درباره یک موضوع بیندیشی. اگر توانستیم؟! به ما و شما میگویند نماز که میخوانی تمرکز ذهن و حضور قلب داشته باش.لا صَلوةَ الّا

[1] [چند ثانیهای از سخنرانی ضبط نشده است.]