ایستاده است. نگاه میکند، جز بدنهای قلم قلم شده این اصحاب کسی را نمیبیند.

جملههایی میگوید که معنایش این است: من زندهای در روی زمین جز این بدنهای قلم قلم شده نمیبینم. گفت:

آنها که در زیر این خاک هستند یا روی خاک افتادهاند، زندهاند. حسین بن علی در حالی که دارد استنصار میکند و یاری میخواهد، از تنها زندههایی که میبیند کمک میخواهد. آن زندهها چه کسانی هستند؟ همین بدنهای قلم قلم شده. فریاد میکشد:

یا ابْطالَ الصَّفا وَ یا فُرْسانَ الْهَیجاءِ ای شجاعان باصفا و باوفا وای مردان کارزار وای شیران بیشه شجاعت!قوموا عَنْ نَوْمَتِکمْ ایهَا الْکرامُ وَامْنَعوا عَنْ حَرَمِ الرَّسولِ الْعُتاةَ ای بزرگزادگان! از این خواب سنگین بپاخیزید، حرکت کنید. مگر نمیدانید این دونهای پست و کثیف قصد دارند به حرم پیغمبر شما حمله کنند؟! بخوابید، بخوابید، حق دارید، حق دارید! من میدانم که میان بدنها و سرهای مقدس شما جدایی افتاده است.

لا حول و لا قوّة الّا باللَّه و صلّی اللَّه علی محمّد و اله الطّاهرین.باسمک العظیم الاعظم الاعزّ الاجلّ الاکرم یا اللَّه ..

خدایا! دلهای ما را به نور ایمان منوّر بگردان. قلبهای ما را با حقایق مقدس اسلام آشنا بفرما. ما را قدردان نعمت قرآن قرار بده، قدردان نعمت اسلام قرار بده، قدردان پیغمبر و آل او قرار بده. نیتهای ما را خالص بفرما. اموات ما مشمول عنایت و رحمت خود بفرما.

و عجّل فی فرج مولانا صاحب الزّمان.