1هجرت و جهاد

سه گفتار این فصل در حدود سال 1350 شمسی در مسجد نارمک (تهران) ایراد شدهاند.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم.الحمد للَّه ربّ العالمین بارئ الخلائق اجمعین والصلاة والسّلام علی عبداللَّه و رسوله و حبیبه و صفیه، سیدنا و نبینا و مولانا ابی القاسم محمّد صلی الله علیه و آله و سلم و علی اله الطّیبین الطّاهرین المعصومین، اعوذ باللَّه من الشّیطان الرّجیم:وَ مَنْ یخْرُجْ مِنْ بَیتِهِ مُهاجِراً الَی اللَّهِ وَ رَسولِهِ ثُمَّ یدْرِکهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ اجْرُهُ عَلَی اللَّهِ [1].

یکی از موضوعاتی که در قرآن مجید به آن عنایت زیاد شده است و در فقه اسلامی جای مخصوص دارد، مسئله هجرت است. هجرت در نظر اغلب ما صرفاً یک حادثه تاریخی است که در صدر اسلام صورت گرفته است، همان هجرتی که رسول خدا با اصحابش از مکه به مدینه هجرت کردند و مبدأ تاریخ هجری شد. و البته این، حادثه بزرگی در تاریخ اسلام است و ارزش تاریخی فوق العادهای دارد ولی آیا هجرت صرفاً یک حادثه تاریخی است و این همه که در قرآن از هجرت یاد شده است و مهاجرین در ردیف مجاهدین ذکر میشوند و مهاجرت پایه به پایه مجاهدت(الَّذینَ امَنوا وَ هاجَروا وَ جاهَدوا) آیا همه اینها ناظر به یک وقعه خاص است، حادثهای مربوط به گذشته، و دیگر امروز و بهطور کلی بعد از آن

[1] نساء/ 100.