برمیدارم، یک پای دیگر را میگذارم، خودم را به طرف راست و چپ حرکت میدهم. میگوید این نماز تو باطل است. در رکوع یا سجود مرتب خودم را حرکتمیدهم، پاهایم یا دستم را حرکت میدهم. این نماز تو باطل است. باید با آرامش و طمأنینه نماز بخوانی یعنی وقتی میایستی و میخواهی بگویی اللَّهُ اکبر، تا بدنت قرار نگرفته است نباید بگویی اللَّه اکبر. اگر در حال حرکت بگویی اللَّه اکبر باطل است.

باید آرام بگیری، بعد بگویی اللَّه اکبر. آنگاه اگر خواستی خودت را تکان بدهی تکان بده اما حرفی نزن، ذکری نگو. اگر فرضاً پایت درد میکند یا عضو دیگری از تو ناراحت است، سکوت کن، راحت بگیر؛ استقرار که پیدا کردی بگو بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ .7. اعلام صلح و صفا با همه بندگان صالح خدا

میآییم سراغ سایر قسمتهای نماز. نماز توجه به خداست. توجه به غیر خدا شرک است ولی در عین حال به ما میگویند در نماز بگو السَّلامُ عَلَینا وَ عَلی عِبادِاللَّهِ الصّالِحینَ سلام بر ما، سلامت بر ما و بر جمیع بندگان شایسته خدا. اعلام صلح و صفا با همه بندگان صالح خدا میکنی. به قول امروزیها اعلام همزیستی مسالمت آمیز با همه افراد شایسته میکنی. در حال نماز میگویی من با هیچ بنده شایستهای سر جنگ ندارم چون اگر با بنده شایستهای سر جنگ داشته باشم، خود ناشایستهام.

ممکن است بگویید:«السَّلامُ عَلَینا وَ عَلی عِبادِاللَّهِ الصّالِحینَ با روح عبادت- که حضور قلب به خداست- ارتباطی ندارد.» ولی در اسلام روح و پیکر عبادت با مسائل تربیتی آمیخته است. نماز ضمن اینکه مرکب تقرّب پروردگار است، مکتب تربیت هم هست. با اینکه از نظر مسائل معنوی هرچه انسان خودش و دیگران را فراموش کند بهتر است، اما از نظر اجتماعی فراموش نکردن دیگران لازم و ضروری است.

در سوره حمد [1] که جزء قطعی نماز است میگوییم:ایاک نَعْبُدُ وَ ایاک نَسْتَعینُ،

[1] سوره حمد باید در هر نمازی خوانده شود:«لا صَلوةَ الّا بِفاتِحَةِ الْکتابِ» نماز بدون حمد وجود ندارد.

در مورد سوره، از هر سورهای که خواستید میتوانید انتخاب کنید ولی «حمد» را حتماً باید بخوانید.