حضرت صادق عليه السلام روايت مينمايد و در سال يكصد و بيست و هفت يا هشت يا سى و دو از هجرت (127 يا 128 يا 132 ه قمرى) وفات يافت. تأليفاتى داشته است بدين شرح:

1- تفسير القرآن 2- الجمل 3- صفين 4- الفضائل 5- مقتل امير المؤمنين ع 6- مقتل الحسين ع 7- النوادر. راوى كتابهاى جابر، عمرو بن شمر و ديگر اشخاص ضعيف الحال ميباشد اما خودش مابين علماى رجال محل خلاف و جدال بوده و بزعم بعضى از ايشان مضطرب الحديث و مختلط الحديث است كه در روايات خود بى‌پروا و هريك از صحيح و ضعيف را روايت ميكند و ديگران توثيق و تعديلش مينمايند. بعقيده بعضى از اين فرقه از اصحاب اسرار حضرت صادق عليه السلام هم بوده است و تحقيق مطلب را موكول بكتب رجاليه مى‌داريم. (كتب رجال)

جعفى محمد بن احمد بن ابراهيم-

جعفى كوفى، معروف به صابونى و ابو الفضل صابونى، عالم فاضل، فقيه كامل، نجومى، امامى اخبارى تاريخى، از قدماى علماى اماميّه و از مصنّفين ايشان و از اصحاب كتب فتوى ميباشد، هردو زمان غيبت صغرى و كبرى را دريافته و جعفر بن قولويه (متوفى بسال 368 ه ق) بلاواسطه از وى روايت مينمايد، نجاشى و شيخ طوسى با دو واسطه از وى روايت ميكنند و ابن ادريس در كتاب سرائر خود بعضى از فتاوى او را نقل كرده است.

تأليفات او بدين شرح ميباشد.

1- الاجارات 2- الادعية 3- الاعتكاف 4- الاقطاعات 5- ام الولد 6- الايلاء 7- الايمان و النذور 8- تخيير الاحكام 9- تسمية اصناف كلامه تعالى 10- تفسير معانى القرآن 11- التوحيد و الايمان 12- الفاخر در لغت و غير اينها و سال وفاتش بدست نيامد.

(ص 555 ت و 119 هب و كتب رجال)

جعل ابو عبد اللّه، حسين بن على بن ابراهيم-

بصرى الولادة، بغدادى المسكن و المدفن، لقبش قشور، بهريك از كاغذى و جعل مشهور، فاضل، فقيه متكلّم جليل القدر، از مشايخ معتزله و از اتباع ابو على جبائى سالف الترجمة بود، آوازه و شهرت او در تمامى بلاد، خصوصا در خراسان منتشر و رياست مذهبى عصر