از شعراى اواسط سده سيزدهم هجرت ميباشد كه در ده اندبيل، از بلوك رودقات تبريز زاييده شد و در خود تبريز سكونت نمود، ديوانش در حدود دو هزار و پانصد بيت دارد از پارسى و تركى مخلوط است، اكثر اشعارش در مصائب حضرت سيد الشهداء ارواح العالمين له الفداء بوده و از غزليّات او است:
شانه بر زلف مزن خون دلم را تو مريز
آشيان بسته دلم، در سر آن زلف پريش
ثابت، از زاهد پشمينه حذر كن، بگريز
گرگ طبع است ولى آمده در صورت ميش
اسم و زمان وفات و ديگر مشخّصاتش بدست نيامد. (اطلاعات خارجى)
ثابت بدخشانى محمد افضل-
از مشاهير شعرا ميباشد مولدش دهلى، در فقه و كلام و اصول و حديث داراى بصيرتى كامل بوده، ديوان شعرى دارد و از او است:
با آنكه يك حقيقت، دارد تمام عالم
برپا نموده هركس، هنگامه جدائى
خوش كردهايم جايى در گوشه خرابات
زاهد باهل مجلس از ما رسان دعائى
در سال 1151 ه ق هزار و صد و پنجاه و يك از هجرت درگذشت. (اطلاعات خارجى)
ثابت تبريزى
از شعراى زبردست تبريز است، با صائب تبريزى (متوفى بسال 1087 ه ق) معاصر بود و شيوه سخنورى را از وى فراگرفت،
[1]- ثابت- تخلص شعرى چند تن از شعراى ايرانى است، از آنرو كه نام بعضى از ايشان بدست نيامد لذا با رعايت ترتيب حروف در بلده ايشان، بشرح اجمالى ايشان مىپردازيم.
اسم الکتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب المؤلف : مدرس تبریزی، محمدعلی الجزء : 1 صفحة : 361