و هفتاد هجرت (370 ه ق) درگذشت و كتابى در معرفت نبض تأليف داده است.

(ص 108 مر و 263 خع)

تمار [حسين بن على‌]

(بر وزن عطّار) در اصطلاح رجالى، بفرموده بحار الانوار، حسين بن على از مشايخ مفيد و بفرموده بروجردى همين حسين و سالم بن ابى حفصه ميباشد و تحقيق مراتب موكول بكتب رجاليه است.

تمار [محمد بن غالب‌]

محمد بن غالب در زير بعنوان تمتام خواهد آمد.

تمار ميثم بن يحيى-

تمّار، كوفى نهروانى، از خواصّ اصحاب حضرت امير المؤمنين ع، از اكابر تابعين و در كوفه خطيب شيعه و متكلّم ايشان بود و بمدلول بسيارى از آثار دينيّه از اصفيا و حواريّين آن حضرت بلكه نظر بمدلول بعضى از آنها از اصحاب اسرار آن حضرت بشمار ميرفت. جلالت و علوّ مقام و منزلت وى خارج از ياراى تقرير بوده و عدالت و وثاقت وى مسلّم بلكه بفرموده بعضى از اكابر اگر مقامى متوسط مابين عصمت و عدالت وجود داشت ميثم شايسته آن مقام متوسط ميبود كه پائين‌تر از عصمت و بالاتر از عدالت است در سال شصتم هجرت، ده روز پيش از ورود حضرت حسين بن على ع بسرزمين عراق، بامر ابن مرجانه زبان و دستها و پايهايش را بريده و بر دارش كردند و بدينوسيله صدق كلام حقيقت انتظام حضرت امير المؤمنين ع كه قبلا بوقوع قضيه با تمامى مشخصّاتش خبر داده بودند بظهور پيوست. ميثم تفسيرى بر قرآن مجيد نوشته كه تمامى آنرا از آن حضرت ياد گرفته بود، به ابن عباس گفت هرچه ميخواهى از تفسير قرآن از من سؤال كن كه تمامى تنزيل آن را از حضرت امير المؤمنين ع خوانده‌ام و تأويل آنرا نيز بمن تعليم داده است. چند روز پيش از شهادت خود تمامى آن تفسير را براى ابن عباس املا نمود و كيفيّت قتل خود را نيز كه با دست ابن مرجانه خواهد بود بيان كرد، ابن عباس هم بخيال اينكه اين اخبار از آينده، مبنى بر كهانت ميباشد (كه از منهيّات دين مقدّس اسلامى است) خواست آن اوراق مسموعات خود را كه در تفسير قرآن از ميثم شنيده بود پاره كند ميثم گفت هرچه را كه از من شنيده‌اى نگهدار