(909 ه ق) ميباشد، شاه قاسم مذكور نيز در همين سال فوت كرده و سال وفات خود محراب معلوم نيست. (ص 224 پيدايش خط و خطاطان)

تبريزى محمد بن عبد اللّه-

بعنوان خطيب عمرى خواهد آمد.

تبريزى ميرزا محمد تقى-

بعنوان حجة الاسلام خواهد آمد.

تبريزى ملا محمد حسين-

از اهالى تبريز، از فحول علما و اكابر فضلا، نخبه خوش‌نويسان عصر و سرآمد هنرمندان عهد خود، در خلال كلمات كتب تركيه از مناقب وى شرحها نگاشته شده و در شعر و قدرت قلم و علوم متنوعه مشار بالبنان بود. در توصيف و تعريفش همين بس كه بسيارى از شاگردان او كه من‌جمله ميرعماد قزوينى و عليرضاى تبريزى عباسى بودند (شرح‌حال هريكى در موقع خود از اين كتاب نگارش يافته است) از مشاهير زمان بوده و در اطراف خراسان و آذربايجان و هندوستان رايت خوش‌نويسى افراشته‌اند. ملا محمد حسين در ابتدا باخذ علوم متنوعه پرداخت، در علم ادب و لغت عرب بمقامى عالى رسيد و ميل قلبى وى را بكتابت كشيد، با اينكه همه روزه جمعى براى استفاضه از مقامات علمى او حاضر محضرش ميگشتند باز از خط و كتابت غافل نمى‌بود. خط را ابتدا از ميرزا سيد احمد مشهدى كه استاد عصر بوده ياد گرفت، مدتها اشتغال و مواظبت داشت تا آنكه شهره آفاق شد و تدريجا ركن اعظم اركان اربعه مشاهير خطّاطان گرديد. همه روزه گروهى نيز براى اخذ اصول خط حاضر خدمتش ميشدند چنانچه گروهى ديگر براى درس حاضر ميبودند. چون صيت كمالات و حسن خط وى منتشر گرديد بسيارى از طالبان خط از بلاد بعيده مسافرت تبريز كردند و مقيم خدمتش شدند، از قطعه‌هائى كه براى ميرعماد نوشته كه هم شامل پند و هم اصول خط را حاوى ميباشد اين است: