استعمال نستعليق شده اختراع كند و آنرا تحت قواعد مضبوطه درآورد. سلطان على مشهدى ملقّب بسلطان الخطّاطين در مدح خواجه مير على گويد:

خواجه مير على پسرى داشت مير عبد اللّه نام كه بعد از پدر نواقص همين خط نستعليق را رفع نمود. مخفى نماند كه خواجه، دوّمين مخترع خط است كه نستعليق را اختراع نمود و چنانچه نخستين مخترع خط نيز، ابن مقله بوده كه خط نسخ را اختراع نموده است و سال وفات خواجه معلوم نيست. (ص 177 پيدايش خط و خطاطان)

تبريزى حاجى ملا على بن عبد اللّه-

بعنوان عليارى خواهد آمد.

تبريزى عليرضا عباسى-

از مفاخر عهد شاه عباس كبير (996- 1038 ه ق) ميباشد كه در ايران و عالم اسلام پيش از او و تاكنون نظيرش پيدا نشده است. در حسن خط چنان زيبنده بود كه نه تنها قلم ميرعماد را شكست بلكه بازوى توانا و مغز داناى او را درهم خورد نمود، در نقاشى و رسام آنچنان توانا بود كه قلم از شرحش عاجز است تا جائيكه بر صنايع و نقّاشى‌هاى ماهرترين نقّاشان عالم از قبيل مانى و بهزاد و غيرها برترى داشت، اكنون كمترين صورتى از دسترنج آن اعجوبه زمان در موزه‌هاى اروپا بقيمت‌هاى گزافى خريدارى شده و مورد حيرت تماشاچيان و نقّاشان امروزه است.

عليرضا از اهالى تبريز بود، نظر باستعداد ذاتى كه داشت بكسب علوم و صنايع پرداخت و بمقامى رسيد كه تاكنون دسترس كسى نشده است. در خطوط چهارگانه خصوصا خط ثلث جلى، نقاشى، طرّاحى و تذهيب‌كارى تاحال بى‌نظير ميباشد. اين هنرمند عاليمقام كه مايه افتخار ايران خصوصا آذربايجان است از تبريز باصفهان رفت، آنجا را مجمع علما و ادبا و ارباب هنر ديد، بويژه مشوّقى مثل شاه عباس مشاهده كرد، با دل گرم برفع‌