بيهقى ابو الحسن بن ابو القاسم يا بيهقى‌

ابو الحسن بن زيد بعنوان فريد خراسان نگارش خواهد يافت.

بيهقى احمد بن حسن (يا حسين) بن على بن موسى بن عبد اللّه-

فقيه شافعى، خسرو جردى (از ديهات بيهق)، كنيه‌اش ابو بكر، لقبش فخر الزمان، از مشاهير محدّثين، حافظ، زاهد و قانع و در علوم گوناگون داراى دستى توانا بود و بجهت تحصيل احاديث و سنن نبويّه ببلاد بسيارى سفرها كرده و تأليفات بسيارى دارد:

1- الاربعين 2- الاسماء و الصفات 3- الاعتقاد 4- البعث و النشور 5- الترغيب 6- الخلافيات 7- الدعوات 8- دلائل النبوه 9- الزهد 10- السنن الصغير 11- السنن الكبير 12- السنن و الاثار 13- شعب الايمان 14- فضائل الاوقات 15- المبسوط 16- مناقب احمد بن حنبل 17- مناقب الشافعى المطلبى و غير اينها. امام الحرمين درباره بيهقى گويد امام شافعى در ذمّه تمامى شافعى‌مذهبان حق منّت و احسان دارد مگر بيهقى كه درباره او قضيه برعكس ميباشد و او را بواسطه تأليفاتى كه در تأييد مذهب شافعى نگارش داده حقّ منّت در ذمّه خود امام شافعى و تمامى اتباع وى ثابت است. نگارنده كامل بهائى در قبال قول كسانى كه معاويه را بسبب محاربه حضرت على عليه السلام خارج از ايمان و محكوم بكفر ميدانند از همين بيهقى نقل كرده كه در مقام تغليط قول مذكور گويد معاويه در بدايت امر داخل در ربقه ايمان نبوده كه بسبب محاربه مذكوره خارج باشد بلكه در عهد سعادت حضرت رسالت ص از كفر اصلى خود بنقاق گراييد و در زمان حضرت على ع باز از نفاق بهمان كفر اصلى قديمى برگشت. بيهقى در سال چهارصد و پنجاه و هشت از هجرت (458 ه قمرى) در نيشابور وفات يافت و جنازه‌اش به بيهق نقل داده شد.

(ص 20 ج 1 كا و 69 ت و 111 هب و 620 مط و 247 فوائد البهية و 3 ج 3 طبقات الشافعية)

بيهقى حسن بن حسين-

بعنوان شيعى مذكور خواهد شد.

بيهقى حسين بن احمد-

بفرموده بحار، مصطلح علماى رجال است و در هركجا كه اين لفظ را بدون قرينه استعمال نمايند مرادشان همين‌