موافق هردو مذهب فتوى مى‌داد و در سال ششصد و سيزده هجرت (613 ه قمرى) درگذشت.

(ص 337 عم)

بيضاوى عبد اللّه بن عمر بن احمد-

(يا محمد بن على) فارسى شيرازى بيضاوى، اشعرى الاصول، شافعى الفروع، لقبش ناصر الدين، كنيه‌اش ابو الخير (يا ابو سعيد)، اديب منطقى، مفسّر اصولى، محدّث مورّخ متكلّم، از اكابر علماى عهد مغول كه با علّامه و محقّق و خواجه نصير طوسى و نظائر ايشان معاصر بود. مولدش شهر بيضا و تأليفاتش بدين شرح است:

1- انوار التنزيل و اسرار التأويل كه به تفسير بيضاوى مشهور و درميان علما و ارباب فضل و هنر بسيار مطلوب و معتبر و عهده‌دار تطبيق آيات قرآنيّه با قواعد نحويّه بود و در حقيقت تهذيب كشّاف است و همين تفسير منشأ ترقيات علمى و تقرّب بيضاوى در نزد سلطان وقت و ارتقاى او بمقام قضاوت شد بلكه مقام قاضى القضاتى را حيازت نمود، شيخ بهائى هم بر همين تفسير حواشى و تعليقات بسيارى نوشته است 2- الايضاح در اصول دين 3- تهذيب الاخلاق در تصوف 4- شرح التنبيه در فقه 5- شرح الكافية در نحو 6- شرح المصابيح در فقه 7- شرح مطالع در منطق 8- شرح المنتخب در لغت 9- طوالع الانوار در توحيد و كلام 10- الغاية القصوى در فقه 11- لب الالباب فى علم الاعراب كه مختصر كافيه است 12- مطالع الانظار در توحيد و كلام 13- منهاج الوصول الى علم الاصول در اصول فقه 14- نظام التواريخ كه بزعم بعضى از همين بيضاوى است لكن چنانچه در بالا مذكور شد اين كتاب بنوشته قاموس الاعلام، نگارش ابو سعيد بيضاوى است نه بيضاوى صاحب ترجمه، وفات صاحب ترجمه در سال ششصد و هشتاد و دو يا پنج يا نود و يك يا دو يا شش از هجرت (682 يا 685 يا 691 يا 692 يا 696 ه ق) در تبريز واقع و در گورستان چرنداب مدفون گريد.

(ص 454 ت و 125 ج 4 مه و 1440 ج 2 س و 59 ج 5 طبقات الشافعية و 110 هب)

بيضاوى عمر بن فخر الدين-

بعنوان قاضى بيضاوى، خواهد آمد.

بيضاوى محمد بن عبد اللّه بن احمد بن محمد-

فقيه شافعى، كنيه‌اش ابو عبد اللّه در درب سلولى بغداد سكونت داشت و موافق مذهب شافعى درس‌