او است. (ص 109 ج 8 جم)

بقاعى ابراهيم بن عمر-

بعنوان سلفى ابراهيم بن عمر، نگارش خواهد يافت.

بقالى يا بقلى‌

بنوشته قاموس الاعلام، ابو الفضل زين الدين محمد بن قاسم، از مشاهير علماى عامّه ميباشد كه در خوارزم نشو و نما يافت و در سال پانصد و شصت و دو از هجرت وفات كرد، تأليفات بسيارى بدو منسوب و از آن جمله است:

كتاب صلوة البقلى و كتاب فضائل العرب و رجوع به زين المشايخ هم نمايند.

بقالى خوارزمى‌

رجوع به زين المشايخ نمايند.

بقباق فضل بن عبد الملك-

كوفى، كنيه‌اش ابو العباس، لقبش بقباق، از ثقات و اعيان فقهاى حضرت باقر و حضرت صادق عليهما السلام بوده است كه فتاوى و احكام و مسائل حلال و حرام را از ايشان اخذ ميكرده و طعنى درباره وى نرسيده است.

در قاموس گويد: رجل بقباق، لقلاق مكثار، اى كثير الكلام و البقباق القمر

(تنقيح المقال)

بقلى‌

چنانچه اشاره نموديم، بنوشته قاموس الاعلام عنوان ديگر بقالى، محمد بن قاسم است.

بكائى عامرى زياد بن عبد اللّه بن طفيل بن عامر-

كوفى قيسى عامرى، از اولاد عامر بن صعصعة ميباشد، سيره حضرت رسالت را از محمد بن اسحق روايت كرده است. عبد الملك بن هشام، احمد بن حنبل، در باب جهاد از صحيح بخارى و در چند جا از صحيح مسلم، از وى روايت ميكنند و در سال يكصد و هشتاد و دو از هجرت در كوفه وفات يافت.

بكاء-

با فتح و تشديد، لقب ربيعه، يكى از اجداد زياد است زيرا مادر ربيعه، بعد از وفات پدرش شوهر كرد، روزى ربيعه وارد خيمه شد و مادر خود را در تحت آن شوهر ديده و پنداشت كه او را ميكشد، گريه‌كنان، با صداى بلند وا امّاه گفته و خيمه را